İlk Satırları Yazdığım Yerden Çok Uzaktayım

Sen beni kendine sakladın, hatta kendinden bile sakladın
Kaçtın, dağıttın, yangın yeri sanıp her yeri yaktın, hatta kendini de ateşe attın
Ne gitmeler kaldı, ne söylenmemiş öfkeli sözler
Sonunda çarptığın kapıları yine sen açtın, bak bende kaldın

Ben seni ortalık yerde bıraktım, hatta kalbimi hepten açtım
Kızdım, ağladım, en çok yaralarını anladım, hatta seninle tekrar kanadım
Ne üzülecek yerim kaldı, ne korkulacak yerin
Sonunda olduğum yerde durdum, hep sen de, hep sevgimde kaldım

Şimdi ilk satırları yazdığım yerden çok uzakta
Aramızdaki boşluğa ve kaybettiklerimize bakıyorum
Dilime yakışmayan bir cümle var elimde
Nereye koyacağını bilemediğin bir kalbim var elinde
Kırmasaydın keşke; belki atardı senin için bir yerlerde

2 Aralık 2016 / 2 Şubat 2017