İlk satırları bir öykünün

açılmayan sandıktan biten bir öykünün
bir parça öfke ve bir parça acı
ve hiç dinmeyecek sızısı yükseliyor.
gidip çok uzaklarda bulut oluyor
gölgesi denizlerin üzerine düşüyor.
……….
bir pencerenin önündeyim vakit akşam.
dolu bir sarhoşluk gibi yürek yorgunu
hiç bir şey görmüyorum nereye baksam.
can sıkıntısı yani, küreksiz bir kayık
ve dümeni kilitli bir gemi pupa yelken.
yüreğim dökülmüş masanın üzerine,
onu bırakmışlar açık denizlere giderken.
daha çok vursam kendimi rakının dibine
biliyorum son yakamozlarda kaçacak,
tam ay doğarken avuç içlerime…..
………….
sonra bir silah sesi geldi sanki uzaktan,
çok uzaklardan, bir konak avlusundan.
ve en ağır faturası, ödenmemiş hesapların.
bir faili meçhul cinayet gibi, sokaklardan.
………….
neden kokmaz bu güller böyle sıcaktan mı
yoksa bir fırtına geçti derken diğerinden mi.
neden zümrüt gibi parlamaz yeşil çimenler
ve bütün güneşler bir aradayken
neden hiç aydınlanmaz yürekler.
karşıdaki dağlarda, huzursuz bir kalabalık.
bakıyoruz ki deniz bildiğimiz deniz
ama rengi tutmamış sanki biraz bulanık.
…………
sonra sıcak mevsimlerin sıcak öyküsü
bembeyaz şarap gibi sakin ve keyifli
ve adımlanan her yer bildik sokaklar sanki.
koyu renkli ihanet burada da gösterir kendini.
ve rüzgar eski bir hastane odasına eser
yanlış bir yangın yanar hiç olmayacak yerden.
…………
o bildiğimiz türküler yazılıyor satır başlarına.
ilk dizesi pencereden ağıt olup yükselirken
sazın teli benim ellerimde çalıyor.
ve karşılıklı bir dost gecesinin üzerine
nokta nokta, yıldız yıldız düşmeye başlıyor.
…………..
açılmayan sandıktan biten bir öykünün
tüm kırıntılarını yel alıp, rüzgar üflüyor.
bir başka bulut oluyor, içinde neler saklı.
gelip gözlerimin üstüne vuruyor gölgesini
gelip gözlerimi ayırmadığım gözlerinin
üstüne vuruyor gölgesini.
sonra bir başka öykünün ilk satırları yazılıyor.
belki senin öyle okuduğun, benim öyle anladığım.