İlk baharı getirmek Şiiri - Selda Erşahin

İ
Gündüzlerin çürüyen vakitlerinden,

Ben geceye bir çiçek kondurdum;

Kimse görmedi.

Oysa yüreğim—

Ki biraz yer altıdır,

Biraz yokuş.
Bir kazı başlatıyorum,

Aklımın kömür karası derinliğinde,

Kaygan bir hatıra gibi,

Parmak izi gibi,

Kimseye ait olmayan bir yerden.
Bulup getirmek istiyorum sevgileri,

Sabah güneşinin eteklerinden tutan çocukları,
Maviye şımaran,

Yıldızlardan tren yapan,

Yağmurdan eli yüzü çamur olan çocukları.
Kokuşmuş isyanlardan sıyırarak bedenimi,

Hani insanın üzerinde kalır ya

Bir rüyanın tortusu gibi.
İlkbaharı getirmek istiyorum sesimle,

Gözlerimde yeşeren umutla,

Toprağın yüzünde açan çiçeklerle,

Ve elleri sabah rüzgârı gibi temiz çocuklarla.
Uyanmak istiyorum...