Baba ocağı
Ana kucağı
Sonrası sevgili yar..
Doğdum gününü ay gibi gecesinden
Gördüm ışığı.... güneşin alnında kalbimin ateşi vardı
Yürüdü kırılmış düğüm, kükredi bulut
Sağnağa döndü silsile
Sabrı bekle beklesinde,
Gelmiş kapıları tellal etmiş sise dumana
Bahar niyetlisi sevdaya çağla durunca neyselerin toprağı
Döndüm ağdım o değirmeni harmanı
Yılları yıllara biçtim
Ektim
Savruldum döşümde doğduğum günün akibeti
Hiç eksilmeyen yaralarından sızısıyla
Sana dünyayı versek gene yalan dediler halimi..
Önün sonun aşk senin dediler..
Ne kanar
Ne de avunursun başkaya, yediğin aşk
İçtiğin aşk
Göçsen de konsan da yerin yurdun bir senin
Be gafil..Kalbindir yolu küheylan
Kalbindir ili gönül sarayı güzel han
Ki ancak orda huzur içinde ve rahat..
Emin ellerdesin
Ah gafiiil..!
Seyfi Karaca..........Haziran / 10
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 20.6.2010 11:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!