Camdaki yansımamla,senden konuştuk biraz…
O kadar çok özlemişiz ki seni, yansımamın gözleri doldu…
Sonra gülüşün geldi aklımıza , istemsizce bizde gülümsedik…
Bu sona nasıl ulaştığımız hakkında , mantıklı bir açıklama aradık…
İkimizde neden olduğunu hala bilmiyoruz…
Şiirlerim !!!
Çocuklarım !!!
Onların birilerinde anlam bulması…
Benimle aynı acıyı yaşayan…
Aynı duyguları paylaşan…
Ben , olan birilerinde anlamlanması…
Çok sevdi !!!
İstediği olmayınca kırdı…
Sonra yine sevdi…
Dediğini yapmayınca yine kırdı…
Sonra yeniden sevdi…
Seni harabeye çevirmiş olduğu halde , yeniden kırdı..
Çok sevmenin bir bedeli var , dedi üstâd !!!
Çok sevmenin bedeli , çok kere ölmekmiş…
Bedele talip olmayan , kimseyi sevmesin…
Senden gitti diye , sevdiğine âh edenin…
Sevgisi nefsânidir dedi birde üstüne….
Çünkü Rahmani seven , sevdiğinin ayağına taş değsin istemezmiş…
Dengimi bulamadığım için midir….
Yoksa , gerçek seveni bulamadığımdanmıdır…
İçimdeki bu dipsiz karanlık bilemiyorum…
Yangınmı , yoksa ziyadesiyle bir boşluk mu ?
Kim bilir belki de bir yarım kalmışlık…
Tamamlanamamışlık hatta desem , yeridir…
Eskiden, dillere destan aşklar duyardım…
Efsaneler , kavuşamamış aşıklar anlatılırdı…
Kimini fakirlik alıkoyarmış…
Kimi sevgiyi bile tadamadan…
Asıl sevgiliye kavuşurmuş…
Resimlerimize bakıyorum…
Dibek kahvesi yapıyorum…
Sandalyende oturuyorum…
Çiçeğimizle konuşuyorum…
Ve dilimden , yetim bir cümle dökülüyor…
Doydum ya Rabbi !!!
Aşkın peşinde koşmak ne boşmuş….
Zaten Sana olmayan aşk…
Aşk’a ihanetmiş….
Çaresizce senden onu istemekmiş…
Senden , seni istemek varken….
Duygularının tercümanı olabilmek…
Kendimi bir kahramanmışım gibi hissettiriyor bana…
Sen söylemesen de , seni duyabilmek….
Konuşmasan da , anlayabilmek…
Varoluşun , bir armağan olarak yetiyor bana…
Efkâr çöktü yine sabahtan
Ayağa kalkmaya mecalim yok ,isteğimde
Kim üzdü beni yine sabah sabah
Çayımı zar zor aldım
Sanırım yalnızlık , üstüme sinmiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!