Yeşil rüyalarında hatıralar
Mevsimler boyunca çiçeklenirdi.
Sonsuzluğu hayal edilen bahar
Dişi gençliğini bu şehre verdi.
Huzur dal dal açar bahçelerinde
Şarkılar anlatırdı maceramızı
Şarkılarla güler ağlardık şarkılarla
Çiçekler denizler gök kıskanırdı
Bahçeler ayak sesimizden tanırdı
Düşerdik yollara kuşlar gibi baharla
Şimdi o günlerden yüreğinde iz var mı
Her şey insanla güzel,
Doğan güneşe karşı gerinen evler,
Mavi rüzgarların koştuğu sokak.
İnsansız olursa sevimsiz resim gibi
Dal uçlarında göveren bahar,
Tarlada boy veren o altın başak.
Gözlerin iki yıldız damlası
Çalar akşamla kapımı
Bir yağmur başlar içimde yeşil
Döker üzüntü yapraklarını
Her gece bir başka mevsimle gelirsin
Bu herşeyini yitirmiş dünyamda
Ne doğan günden ümit kaldı
Ne parampaça gönlümde tahammül
Dost yüzünde kayboldu bu simsiyah akşamda
O hep ötsün dediğimiz kuşlar da sustular
En acı lezzetinde zaman
Nedense küçük istasyonların hali
insana hep hüzün verir
Tek başına unutulmuş gibi
Ağaç toprak ve demir
Cam arkasında solgun yüzlü bir kadın
Yakından görmüştüm gözlerini
Mavi bir ışık akmıştı içime.
Bu büyük aydınlıkla
Dopdoluyum gene.
Kara bir çağ kapandı
Bir bir uzaklaştı yıldızlar
Hüzzam besteler çalınan göklerimden
Sevimsiz bir telâş aldı zamanı
Aynalar gülüşünü yitirdi birden
Bir çıkmaz sokağa girdi ümitler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!