İlginç bir bilinç Şiiri - İlyas Alagöz

dünya kaç kez yıkıldı üzerime, kaç kez altında kaldım. dipsiz kuyuları sarsan monolog cümlelerle boşuna değildi çırpınışlarım. kaybolduğum felsefe bozuntularında kendimi kurşuna dizdim ve bir intihar dönemecinden yeniden başladı hayat.

“bilincin gereğinden fazlası hastalıktır hem de tam anlamıyla bir hastalık” diyen dostoyevski’yle şizofreniyi oynadım. kimi zaman karamazov oldum; alyoşa kadar masum, ivan kadar bulanık, dimitri gibi serkeş, pavloviç gibi kösnü düşüncelerle küstahça keşmekeş bir yaşam sürdüm.

kördüğüm

raskolnikov’ca suçlar işleniyorken her sabah, her akşam “yeraltı-ndan notlar” düşüyor manşetlere. dostoyevski’yi intihar ettiler, yaşamak suç oldu, cezaları paraya çevirttiler kapitalistçe.

karmakarışık ve aymaz

bir yığın insan yürüyor kentin kaldırımlarında, bir yığın kalabalık; kimsesiz çokluğum oluyor kaldırımlar. ne kadar da haykırsam, duymuyor çığlıklarımı çilekeş kaldırımlar.
duvarları inceliyorum, afişleri üzerime geliyor, kaçıyorum durmadan, koşuyorum hızlıca.

bir kandille aydınlanıyor sanki dünya, kentin ışıkları beni yaşlı bir kötürüm haline sokuyor… kafka’nın odradek’i ürküyor, bir dönüşümle gregor oluyorum; örümcek ağına takılmış bir sinek gibi yalnız... daha kaç kilometre sürecek bu satırlar ve kaç satır vuracak beynimi. bu ağzı salyalı adamlar da kim? her kafadan çıkan çetrefilli sözcükler izdüşüyor kirletilmiş sayfalara. Kayboluyorum kendimde, düşün-ce olduğu gibi ağrıyor, ağrıyor her yanım…

ve yeniden ey hayat, yeniden

boşluklarla dolu cümlelerdeki sıradanlıklardan usandım artık... tükenmiş kalemime mor bir mürekkep aldım, simsiyah kirletilmiş sayfalara mavi laleler ektim, kırmızı güller biçtim. çamur bataklığında da açar mı kırmızı güller? kanayan kan kırmızısı güller açıyor çamur bataklığında; zavallı, eğik, tıpkı boynum gibi. kanayan kırmızı güllerle girdim cümle kapısından içeri, burgulanmış yüreğimle söylüyorum umutlarımı.
isimle ateş arasındayken; zaman zamandan önce kördüm, zaman zamandan sonra gördüm, kazan kaldırdım yeniçerice; tebdili kıyafet.
ve siz ey enteller, danteller, mülevves satılmış kalemler, siz de duyun, işte buradayım.

haziran iki bin yedi