Bir adam tanıdım ıssız terkedilmiş evler gibiydi
Bir kış günü tanımıştı onu,
yalnızdı kimsesizdi mutsuzdu o güne değin
aylardan Aralık'ın onsekizi bir akşam üstü
hayata yeninden dönmüştü
mutluluğu yakaladım diyordu sonunda
hayalleri vardı onunla geleceğe dönük
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla