İkircikli Şiiri - Derya Derin

İkircikli

İkircikli bir oyun
Kediyle köpeğinki
Kuyrukları birbirine dolanır durur
Onlar durmaz.

Fütursuz.
Duraksız.
Aralıksız.
Bir sağrı misali kayan..
Kuyrukları birbirine dolanan ikircikli bir oyun.

Mecburlarmış gibi birbirlerine.
Aynı havayı solurlar.
Soludukça birbirlerine dolanır kuyrukları.
Ah o kuyruklar! ..

Kedi miyavlar.
Köpek havlar.
Gece onları kovalar.
Rüzgar siperleri olur.
Yağmurlar ıslatır doğmamış çocuklarını..

İkircikli bir oyun
Kedi köpekten yana dertli
Köpek kediden yana
Olmuyor bir arada çıkarsadıkları
Durmuyor aynı mekanda hava gibi, su gibi.
Çıkarları uyuşmuyor bir noktada.
Kedi bekliyor köpek yesin önce yemeğini.
Köpek kolluyor yemeğini yerken kediyi.
İkircikli bir oyun.

Sonra bir gün kedi gidiyor.
Geri gelmiyor.
Neden gelmiyor kedi bilinmiyor.
Bütün gidişlerdeki gibi gizemli kalıyor kedinin gidişi..

Köpek bekliyor pencere önünde..
Kapı pervazında..
Sokak aralığında..
Kedi gelmiyor bir daha..

İkircikli oyun duruyor.
Köpek yalnız kalıyor.
Yalnızlaşıyor günbegün..
O hiç anlaşamadığı huysuz kediyi özlüyor.

Yalnızlık ağırlaşıyor.
Gece karanlığında sessizlik büyüyor.
Köpek alışamıyor yalnızlığa..
Bir ikircikli oyun daha arıyor.

Öğreniyor köpek
ikircikli oyunlar tek kişilik oynanmıyor.
Bekliyor köpek..
Kedi gelmiyor.
Böylece bitiyor..
Öylesine bir ikircikli oyun daha..