İkinciye Mektup (13) Şiiri - Metin Kirazlı

Sen geldin,
sol cebinde ütüsüz bildiriler,
sağ elinde demli çay,
ve gözlerin...
gözlerin en çok tartışılan manifestoydu sınıfta.

Bu düzen yıkılacak, derdin,
ama benim kalbimle başlamıştın işe.
Küçük bir cümleyle devirdin içimdeki istikrarı.

Ben aşkta burjuvaydım,
sen, şiirleri bile kolektif okurdun,
ben ise seni tekil sevmiştim.
Kampüsün en soğuk günlerinde
Isınırdım nefesinle

Bana diye ördüğün atkı,
Ayrılığın en büyük acısını tattı.
Sen sustun.
Ben, içime kapandım
Bir ideoloji gibi.

Ne zaman bir eylem olsa şimdi,
Kesin o dgitmiştir, diyorum.
Bu yüzden eylemlere gitmiyorum
Hiçbir pankartta adım geçmedi,
sadece en kalabalık yürüyüşü
ikimizin sessiz ayrılığı yaptı.

Şimdi sen,
bir sendika toplantısında belki,
ya da bir dergi editör masasındasın,
ben hâlâ
senin “devrim” dediğin gözlerindeki
geçmeyen hâli düşünüyorum.

Bir gün sokakta yine karşılaşırsak
bana slogan atma.
Sadece sor:
Çay içer misin?

Ve ben o an
tüm hükümetleri devirmeye razı olurum,
bir masada iki çay,
ve seninle
tekrar başlamak için.