kin ve arzu
birbirine dolanan
iki zürafa boynu
kalbim tek ağaç
biriktirdiğimiz yapraklara bak
her birinde diş izi
demek çiğnendi kimi günler
aşk ne inançla vakit yitirir
ne katlanır bilime
uzanıp sarılmak istedik
ay neşeli bir lamaydı
sırf
içinden geldiği için tükürdü kumsalı
yaralarımızdan kale yaparken yakaladım seni
işte bu dedim sevinçle
görebileceğim tek şeyi gördüm
ve alabileceğim tek şeyi
alarak ayrılıyorum dünyadan
biri beni acısından
diri diri gömecek kadar sevdi
Kayıt Tarihi : 7.6.2007 22:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
biri beni acısından
diri diri gömecek kadar sevdi..
şimdi kendimi olur olmaz gömerken..bu ezberlediklerimi de sarıyorum yaralarıma ama..yeni yaralar da açtım şair!
yeni bi sargı bezi için delirebilir bir adam bazen.. o kadar yani..
arka bahçene baktım ve bir mezarlık gördüm..
derin bir iz bırakır yazı üstüne yazdığı kırıklar... ya acısı acıma yakın ya da gölgesi boyumdan büyük.
ya her şiirinde vurulurum ya da yaralı olduğumda gelirim.
kalemiyle beynime çivi çakıp günlerce düşünürüm. neden her satırında bir ben var ve neden bu denli dokunur ellerime dizeleri...
ve ne vakit gelsem dizine ipe serilmiş ten gibi kururum...
seni okumayı seviyorum Nildeniz.
sevgi ve saygımla.
Varoloş benim içindir diyen İnsan'ın; aşk boyutuna vurguladığı anlama yapışmalıyım.. Aşk;insani varoluşun -ki başka varoluş olmasa gerektir - üreme, sürekli olma mucizesine ait bir organıdır diyebilmeliyim yapraklardaki diş izlerine bakarak..
Varoloşum devam edecekse ve ben varolma sürekliliğimi sağlayan organımı-aşk'ımı- alabilmişsem yanıma gömütüme gitmem de ne beis vardır ki artık..Diri diriyim artık o gömüt'te
TÜM YORUMLAR (9)