İki yurdum var benim: Küba ve gece.
İkisi de bir sayılır aslında. Yiterken
Güneşin görkemi, Küba
Üzgün bir dul gibidir
Uzun örtüleri içinde, suskun, elinde karanfil.
Bilirim ne olduğunu elinde ürperen
Bu kanlı karanfilin! Bomboş
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Günün şiir'i,
ahh jose marti, ne zaman üzgün bir dul görsem aklıma anthony guınn filmi gelir, göğü karartan bir bulut gibi geçebiliyor her şey. Küba' dan kaçan geceye tutulsun:)
" iki yurt " düşünülen şey insan ve Küba. toplumsal değeri olan anlamlı bir şiir. Üzgün bir dul, elinde karanfil!...her şeye rağmen evren,insandan daha ustadır. güzel yorum olmuş. beğeniyle okunası şiir. yazara rahmet dilerim.
gece ağlıyor huyudur çünkü Küba da eski Küba değil purosu dahi bozulmuştur ya da bozulmak üzeredir
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta