İki uc kopek kosmaya basladi,
Ve ardindan onlarcasi.
Biz dururken usulca,
Dagittilar saclarimizi ruzgarlariyla.
Ne olduysa bir kac kopek yuzunden oldu,
Onlar kacarken biz kovalayacaktik nasilsa,
Nasilsa yakalayamayacaktik,
Onlar oynayacakti nasilsa.
Bir iki kopek baslatti her seyi,
İlk tasi atan, bir iki kopekti,
Bizler zaten atlayacaktik o dipsiz kuyuya...
Kimi buna hayat dedi,
Kimi zamane cocuklari gibi kovalamaca,
Kimileri de savas dedi bu kocaman ruzgara.
Ben bir sey demiyorum,
Baskalarinin bu deli kosmalarina...
25 Temmuz 2012
Eray UstaKayıt Tarihi : 25.7.2012 17:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!