Ve doğdu insan, ölümün ilk durağında.
Emekledi treninin içinde, hoyratça.
Belki etrafına gülücükler saçtı, çocukça,
Belki de yalnızdı, kimsesi yoktu yanında.
Yalnız olan doğmuş mudur peki ?
Yoksa atılmış mıdır ölümün kucağına ?
Nereden bilsin onun masum gözleri...
O gözlere bakan biri olmadıkça!
Yaşamak mıydı önemli olan,"insanca".
Yoksa ölüme koşmak mıydı yıllarca ?
Biz ne dersek diyelim bütün bunlara,
Bilirim, bütün bunlar, ölüm ile yaşam arasında.
Kayıt Tarihi : 20.10.2022 07:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!