İki Nefes Şiiri - Yusuf Maral

Söylesene sevgilim;
Soğudu mu yüreğin,
Kar düştü mü parmak uçlarına
Senin gittigin yerlerde de yağmur var mı
Yoksa günlük güneşlik misin başka aşklara
Geceleri bi sağnak başlıyor ki buralarda
Ne sen sor, ne de ben..
zaten ben de anlatamam
Yanagımda depreşirken bir nehir
Adın boğuluyor dudaklarımda
Onca şeyi sineye sardım da
Saramadım sineye yar diye seni
İçine tükürdüğümün dünyasında
Bir seni mi yutkunmakmış yenilgi
He heyt bee
Bin vefaya bir vefa aradım çarşı, pazar
Seven bilir ki ,
Sorulunca sevmeyen susar
Ben ki utandım dilenmekten
Dedim ki ey gönül sus, ar
Ben şimdi matemine sarılmışım hasretin
Esvabına gül dikmişim gonca
An ki zulmün teline
Ölüm işlerim nakış nakış
Ne sanırsın vuslatı
Ne bir ses, ne nazarıma bir bakış
Taş oldum kesildim
Volkan oldum, kül oldum, ömrüm zay
Geçti saatler, bilmem sensiz kaç ay
Ben ki bi uçurumun eşiğinde
Ayrılığı gozlerinde şakağıma dayarım
Şimdi bi cigara yak, benim yerime de
O kadarcık deymediysem dudaklarına
Ziyanı yok , hiç yaşamadım sayarım..
Ne aşk kalır geriye, ne hayat ,ne sen
Duyarsan cigerlerimi parçalayan acı bir ses
Anla ki sevgilim, çıkan iki nefes..