İki Gözüm Şiiri - Halil Kumcu

Sıradan bir gündü, vakit erken.
Hayatın içinde hazin bir hikâye,
Bütün hayaller uzak yerlerde doğar,
Adım adım adın kalır senden geriye.

Koşsam, takatim yok sana gelmeye,
Halsizim, güneş ise batmak üzere.
Kan yerine dökülürsün burnumdan,
İyice yaklaşmışken bir anda yığılırım yere.

Lambada yanan alev üşür mü bilmem,
Kalemim söner, düşer toprağa isminle.
Bir anda yıkılır, belki de bir daha kalkamam,
Aldanırım bir mezarlık toprağa bile bile.

Yaşlandıkça gençleşen beyhude arzular,
Tüketir benliğimi, sözlerinin hepsi yara.
Yitip gider aklım, zamanla fikrim,
Göçüp gideceğim bir gün ardın sıra.

Bitip dillenmeyen arzular, ihtiraslar,
Bir avuç toprak olur gören gözüm.
Tutan elim, yürüyen ayağım, ah bahtım,
İşte bu kadar fakirim, hiçim, iki gözüm.