İki Billur Akıntı Şiiri - Esma Özdemir

Nasıl oldu, bilmiyorum
Gözlerindeki mananın
Derinliklerinde buluverdim kendimi
Bir an.
İki billur akıntı
Sürükledi beni
Coşkun dalgalar arasına.
Çırpınıp dururken hayalle gerçek arasında,
Adeta, sonsuzluktan gelen bir esinti
Fırtınaya dönüştü.
Ve, aldı götürdü beni
Mercan kayalıkların olduğu yere.
Orada anladım
Derinliklerdeki mananın
Erişilmezliğini.
Orada yaşadım
Doyasıya
Hazların en güzelini.
Ve, gördüm ki sonunda;
Bu güzellikler diyarında
Manaların sihirli gücü,
Yoketti bütün maddeleri
Sahte güzellikleri.
Kaybettim kendimi
Derin manaların,
Sonsuzluğun eşiğinde
Yavaş yavaş.
İki akıntının kolları arasında
Mutluluğa eriştim

(İstanbul- 28 Mart 1988)