acı sözler miydi onlar
neden?
allak-bullak oluyorum
gitme
biraz daha kalmalısın
bütün yalanlara inat
bir aile toplantısında
yüzlerce insan arasında
görmek seni
dünyalar senmişsin gibi
kaybolan kalabalık
yüreğimde açan bir
küçüğüm
sen bilmessin
biz delikanlı gibi konuşur
korkak gibi yaşarız
tek felsefemiz bencilliktir bizim
bütün hayatı onunla kurarız
kaza haberi geldiğinde annemler sofradaymış,
öylece bırakıp yollara koyulmuşlar
sofralarımız artık hep yarım
ne yapsak doymuyor karnımız
bana geldiklerinde uyuyordum
o gün yarılandı uykularım,
hasretin deniz kokuyor
sensizlik azgın dalgalar
sen deniz......
ben, sen kokuyorum
ben seninle-benim kokumu
ayıramıyorum.....
ne uğruna
incitiyoruz birbirimizi
ne var elinizde
benim göremediğim
kaybetmekten korktuğunuz
anlamıyorum
caddeler insan seli
beni bir tanıyan
bir bilen yok
umutsuzca
tanıdık birini aradı gözlerim
isyan dolu bir acı kapladı
yıllardır gizlice büyüttüğüm
sana ait hasreti
ne sen, nede yanındakiler
anlayamazlar
ağlamamak için, ısırılan dudakların
acısını
gözlerin buğulanmasın
özlem ekme yüreğine
sensiz yaşayamam ben
soranlara ayrıldık demiyelim
seviyorum seni ben,
sen benim özlemimsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!