İhtimal dışı haklarım mundardır

ruhum çırpınıyor kurmuş olduğun
çarmıhın kollarında
küt-küt atan yüreğim eziliyor
böyle bir eziyet sahnesinde
başımda dolanıyor çaresizce
hacı kuşları
insanlar çoktan dönmüşler sırtlarını
beni doğuran kutsal insanları arıyor gözlerim
böyle mahşere benzeyen bir günde
yoldaşımdan duyduğum
yoldaş türkülerini
ancak mırıldanıyorum
senin evcilleşememiş intikam rengindeki
sözüm ona hesaplaşma çığlıklarını
arada bir zevk-i sefa renginede
bürünen sesini duyuyorumda
bu halinle de dehşetli gelmiyorsun bana
kızamıyorum sana
anlayamasamda seni
hep bir bildiği vardır diyorum
acı duymuyorum çarmıhın kollarında
yoldaşımdan duyduğum yoldaş türkülerini
ancak mırıldanıyorum
bu dünyada varolduğum
ve seni tanıdığım müddetçe
sırtımda kaldı hep attığın kamçıların izleri
ancak yaşıyordum şiir yazdığım zamanlarda
senden
senin eziyet seanslarından
artakalan zamanlarda.
bütün bunlar yetmediği gibi elinde kılıçınla
şiirimin toplumsal dilini kesiyordun
şiirlerini kişiselleştireceksin
benim hizmetime sunacaksın diyordun
ve o zaman canımı acıtıyordun
elinde olsa söz söyleme yeteneğimi
hafızamdan silip beni kahretmeyi
bile düşünüyordun
bilmiyorum ne istiyordun
özele sipariş kabul etmediğimin
benliğimle alakası olduğunu biliyordun oysa
acı duymuyorum çarmıhın kollarında
yoldaşımdan duyduğum
yoldaş türkülerini
ancak mırıldanıyorum
ben sana da kızamıyorum
ben kendim ettim kendim buldum diyorumda
bu saatte bile pişman olamayışıma şaşırıyorum
sana kızma hakkım saklı bile değil
ihtimaller dahilinde olmayan
hiçbir hakkımı saklı tutmuyorum
ihtimal dışı haklarım mundardır
................
sen yaratanın beni cezalandırmada kullandığı
ant içmiş ceza neferlerinden biriydin sanki
...................
imece usulüyle ölü bedenimi
taşıyor hacı kuşları
çalı-çırpı ve topraktan yapılmış ebedi evime