Nasiyemden tutup, hak yola çekti
Ben mânada gördüm, nazlı velimi
Telkinle tohumu, gönlüme ekti
El el üstünde, el tuttu elimi.
Rahman’a çağıran kimsem yokudu
Ne zaman helali hakkı unutsam
Güzele uzanan elim Sen oldun
Ne zaman öfkeye doğru yüz tutsam
Yılanı çıkaran dilim Sen oldun
Aslında bilirdim bu dünya fani
Yetmez su hava toprak ateş
Ya Hu edep illa ki edep
Çamuru pişirmeden güneş
Ya Hu edep illa ki edep
Bıkmadan saymadan durmaz ünlerim
Gelin de isterse yüz ünde gelin
Hallaç Üveys Yunus benim ünlerim
Nesimi'yi tenden yüzün de gelin
Yıllardır gülzara bir gül dikendi
Siz durun ey cahiller
Sırra erenler gelsin
Hak sözüne ehiller
Gerçek yarenler gelsin
Varlığını bir pula
Gözlerim kapansa, gönlüm uyanır
Gecem Sen, günüm Sen, her anım Sensin
Aklıma ne düşse, Senle boyanır
Zikrim Sen, fikrim Sen, irfanım Sensin
Sahibim, hünkârım, sultanım Sensin
İkra dedi Cibril güzelce oku
Oku Yaradanın Adıyla oku
Ben ümmiyim bilmem var ile yoku
Oku Yaradanın Adıyla oku
Zifir karanlıkta okundu ilk kez
Ananın rahmine ilk düştüğü an
Zikretmeye başlar bir parçacık kan
Tariktir damarlar ilimdir akan
Onda Hakk’ı görür ibretle bakan
Kalp oluşur önce atar an be an
Bu güne taşımak cumhuriyeti
Kolay bir iş değil, başardın çocuk
Anlamak istersen sen hürriyeti
Yalnız Hakka eğil, başardın çocuk
Beni görmek demek, cansız resmimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!