Kara/msar/lığım seni görünür kılmak ki ışığımsın
Bir dünya kurarım iki dünyadan… Muradımsın
Gözlerin sığmıyor ele avuca
Gecekondusuyum bu şehrin
Ellerim köy… Kokar
Tarla yok
ANA
Yanıttın, bütün arzularıma, böyle bildim,
yani ölümlere hayat.
Sevinçleri verdim de, kedere gömdüm kalbimi.
İki göz, bir oda…
AN’LAM SÜRGÜNÜ
Denize bakar, seni görürüm.
Yağmura bakar seni görürüm.
Şiire, gökyüzüne ve yüzüne bakar seni görürüm. Boyadığım portrelerine bakar seni görürüm.
Görünenin içindeki görünmeyen, değişenin içindeki değişmeyensin, anlatamadığım.
ARI’YORUM
Çoktan çökelttim acılarımı, koşma içimde. Almamalıyım derinime, nasılsa gideceksin.
Tenimde kalmaya ne dersin? Ve ruhsuz sevişmeye?
Örküne sığınır bağlı atlar, sikke derinde. Ürkmez…
Özgürlüğümüzdür ürkekliğimiz.
Arka-Daşlar
Miş’li bir cümleye dönüştürdüler beni anne
Sıfatlar nasıl da merhametsiz
Elim kolum serbest
Gönlüm sus’la bağladı dilimi
Ah!
Karanlığın olurum ışımak istiyorsan
Işığın olurum geceyse isteğin
Aşk ne gölge olmak ne gölge etmek
Karanlığın olurum ışımak istiyorsan
Işığın olurum geceyse isteğin
Aşk ne gölge olmak ne gölge etmek
Aşk fazlasıyla çekip de gitmek
Aşkım
Bir kötürümüm, Irak’a giden uçaklarda, at harici hızlarda. Dağlar, ovalar, ağaçlar, sular ve insanlar neden kaçıyorsunuz?
Iraklaşmak istemiyorum.
Sekize mi böleceksin beni, resimde ve buzdağı hikâyelerinde olduğu gibi? Ben, kaçın parçasıyım? Bölükler, insaniyet kaynıyor kara çukurlarda.
Düşlerim hala, Yusuf kadar güzel, ağlıyorum. Gözlerime kara bir yaz’ma bağlıyorum.
Söz a(ğa) çları dar…
Tenime kar, içime kor sürüyor gözlerin.
ACI VE KADIN
Egemen olmak evrene erkekçe, diyesiymişim.
Egemen olunan dünya olmak kadınca desem, almış olur muyum gönlünü?
“Kimdir ölüden yaşayanı, yaşayandan ölüyü çıkartan? ” Diye soruyormuş, ayetin biri.
Denizlerin acılığı, acıların denizliği, tanrının ağlamasındandır, diyesiymişim.
2007.01
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!