Ihlamur vadisi Şiiri - Müyesser Doğan

Ihlamur vadisine serpilmiş bir kutsal toprak gibiydi kahverengi gözlerin,
Son bakışında ki derin mezarlardan kurtar beni.
Sesinin renginin bir tonu yok evren de
Sen konustukça
Kimsenin bilmediği o renge boyandım.
Sustu dilim vuruldu kalbim...
Ruhundaki limanlara göm beni.
Ben gülüşlerin de ağıtlar saklayanım
Yaralarım kanadıkça
Şarkılar söylerim...
Sakladım sır gibi seni
Bir kere de olsa kokun da uyut beni .
Her gittiğim şehire cennetimi içim de taşıdım.
Yanmaktan korktum bir çocuk gibi kaçtım.
Ruhunda ki dingin denizlerlerde yıka kalbimi .
Sen bir kahramansın ben yorgun yaralı bir savaşçı
nolur kalbinde ki zaferlere götür beni .