İhanetin Senfonisi Şiiri - Por Suk

Yolunu kaybetmiş martılar gibi feryatlar kopartan,
Halüsinasyonlarım seraptan ayılamazken,
Bilmem kaçıncı sancısı bugünün,
Gitgide artan.
Saymaktan koparıldım,
Nefes almaya zorlanırken.

Kaosla yaşarcasına açlıkla debelenen,
Yamyamlığı felsefe zanneden hain insanoğlu!
Kaçıncı alçaklığın bu mahzun kadına,
Senin için kendinden feda eden?
Hangi asırda resmedilir,
Bu denli düşmüşken insanoğlu?

Ve sen ey perişan koca kadın,
Ömründen ömür verirken,
Sırf yaşatmak uğruna tanımadığın bu cânı,
Sanma ki ebedi mükâfata erişeceksin,
Sular gibi erirken!
Unutma,
Sırtından akan kanlara bakakaldığın o ânı.