İhanetin Bedeli Şiiri - Erden Kayman

Hüzün sardı ruhumu, ihanetin eşiğinde.
Bir dostun bakışıydı, hançerden de keskin,
Kalbimin derinlerinde yankılandı sessiz bir çığlık
Gün biter, gece gelir, ama uyku uzak olur bana
Rüyalar bile huzur vermez, hepsi karanlık bir tuzak.
Bu kalp yarası geçer mi, iyileşir mi bir gün?

Kim bilebilirdi ki, bir tebessümün ardından,
Bir Hançer Saplanır Ruhumu parçalayan
Gözlerin söylediğiyle,Yüreğinin yaptığı bir değildi
Gözlerimle gördüğüm, kulaklarımla duyduğum,
İhanetin bedeliydi, her gün yeniden hatırladığım

Hangi rüzgâr alıp götürür bu kırık kalbin yükünü?
Hangi deniz yıkar temizler ihanetin küskünlüğünü?
Sormaz mı insan, bu yara nasıl kapanır?
Hangi kelime merhem olur, hangi dua çınlanır?

Affetmek bir erdem, ama unutmak koca bir yalan,
Güvenin çatısı çöktü, altında kaldı zaman.
Oysa ne çok severdim, oysa ne çok inanırdım,
Gün gelir, dersin belki, “Keşke yapmasaydım.”

Kimse anlatamaz ihanetin yükünü,
Kimse ölçemez kaybolmuş güvenin büyüklüğünü.
Ama bir şey bilirim, içimdeki yangını,
O ateş küle dönse bile, unutmam yaşadığımı.

Zamanı geri alamazsın inan
İhanetin ateşi söner mi, söyle
Küllerinden doğar mı yeni bir dünya?
Bu Kırık Dökük umutlar yeşerir mi ?
Bu hikâyenin sonu, bir Sevdanın Bitişi mi?
İhanetin bedeli nedir bilir misin dost?
Kendi karanlığında, kendinle baş başa kalmaktır..
Bir gün belki yeniden çiçek açar bu bahçe,
İhanetin bedeli ağır, kimse taşımak istemez,
Ama bu hikâye de burada bitmez.