İhanet, Kör Bir Yılan, Çöreklenmiş Gibi…

Simsiyah gecelerde,
dökülen göz yaşlarım,
kaldırım taşlarına saçılıyor.
yürüyorum durmayasıya.
Tan yeri ağarıyor.
ağlıyorum,
ağlamak istemediğim halde,
ağlıyorum.

Gökyüzünün grimsi maviliğinin,
denizle buluştuğu çizgiye gidiyor,
gözlerim,
denize karışıyor göz yaşlarım.
Yüreğim bir kırlangıcın kanadında sanki,
sallanıyor,
süzülüyor,
durur gibi oluyor.
Kararsız bakışlarım ta uzaklarda;
bir vapur düdüğü ile irkiliyorum.
Uzaklara gidiyor yüreğim umutlarımla,
dalıyorum, kayaya çarpan son deniz köpüğüne.

Hırçın, bir rüzgar çarpıyor yüzüme,
geçmişten, sevgimden koparıyor beni.
ihaneti getiriyor ayaklarımın ucuna,
sürünüşünü görüyorum parmak uçlarımda.
Ezmek istiyorum ayaklarımla, topuklarımla.
ezilişinin iniltilerini duymak istiyorum,
gıcır, gıcır sesleriyle birlik,
işte o an, bakışlarından hesap sormalıyım.

İhanet, kör bir yılan, çöreklenmiş gibi,
gözlerinde görür gibi oluyorum.
duygularımı yitirip
tekrar ezmek istiyorum, çöreklenmiş yılanı.
Kıvrılmalı, kendi kendini sokmalı,
ateş çemberindeki akrep gibi.
Kuzuların hoş seslerini duymamalı,
uğultular oluşmalı kulağında.
İhanet bu, hesabı verilmeli bir yerlerde,
bedeli ödenmeli, belki de bedenle.
Bakışları kararmalı utançla,
bedel ödemeli, sahipsiz kalmalı.

Kulak arkalarımda biriken terler,
incecik bir sızıyla boynuma dolanıyor.
Hesaplaşamıyorum sinsi ihanetiyle,
bakamıyor yüzüme, kaçıyor kör bakışlarıyla.
Artık ağlamıyorum,
utanıyor ihanet, bir bataklıkta yüzüyor.
belki mutlu olduğunu sanıyor,
ya sonra, fark edecek bataklıkta olduğunu…


(İzmir--Çandarlı)