İhanet Denen Şiiri - Sevinç Kavuk

Okul defterinde kötü
İnanılmaz bir toplama yanlışını siler gibi
Silseniz de ihanetin yüzünü belleğinizden
Kağıt beyazlığında bir boşluk üstünde yılan
Bir bataklığın dibinden çıkarılmış çürük
Üstü yapışkan çamurdan iğrenç yosun tutmuş
Bir ip parçasını andıran bir sırıtış yalnızca
Belirecektir yıllar yıllar sonrada hem kene misali
Bugün bile iğrençliği dikkat çeken
Tüyler ürperten biçimsiz ve küstah yaratığın
Bugün bile göze batması önemli, evet!

Günümüzde onun gibiler
Ona benzeyenler çoğaldı çünkü

Eskiden cennet mennet yoktu
Çirkinlik de vardı, gürültü, pislik de
Ama çok daha azdı, çok daha azdı
İhanet denen höt cinslilikleri
On-on bir yaşındaki çocuğu korkutacak kadar
Yeterli ihtimal, korkutmayacak kadar azdı
Bunların niceliksel değişmesi değil söz konusu
Doğallaşmasıdır bugün beni üzen
Ve hâlâ masa altına saklanmaya kayan
Öyle çoğaldı ki, öyle çoğaldı ki
İhanet eden o sevgililer nereden bulup
Çıkarmıştı bugünün iğrençlerinin
Seksen yıl önceki öncüsünü ve neden?
Bir şey mi tanımak, öğrenmek istiyordu acaba?
Benim tanımaktan tiksindiğim, öğrenmekten kaçtığım
Bir şeyi yakından görmek, bilmek ve kendince
Alt etmek mi istiyordu, alt olduğu haliyle?
Yaptığı –yapmaya uğraştığı- bu muydu?
Sapık sözcüğünün tedaviye muhtaç
Ciddi bir hastalık olduğu için kullanılması
Neden, nasıl, ne zaman olur bu? Ve ne demektir?
Neyin karşıtı ya da neyin benzeri?
Belki hiçbir şeyin, belki inatlık banallığının karşıtı olduğudur
Ama neyin benzeri olduğu bilinir, DÜŞ işte…

Belki bir zamanlar kötülerin kazanacağını
Bilmediğimdendi umudu kesmeyişim
Şimdi biliyorum. Kazandılar da ondan.
Ve şimdi yitirdim. Ayağımda ne varsa.
Yüreğim, aklım bürünecek ayak namına
Her kılıfa…
İhanet denen iştigala, uşaklığına da daha namert kararla
Göğsüm siperimdir
Konuşan bir Türkiye ilke ve ülküsünün bütünlük aşkı
Taviz tanımaz uygarlık
Saygı değerleriyle onur varlığına sevgi yücelene kadar!
Eşsiz bilinç varlığım
Baş eğici ikram değil, insani duyarlık yüceliği sunuyorum

5 Eylül 2006