İhanet Şiiri - Hüseyin Özdemir 2

Hayatın gerçek bir yüzü vardır
En yorgun vakitlerde
İndirir maskesini
Öyle acıtır öyle yıkar ki ruhunu
Anlarsın savaşların
Hep yorgunları bulduğunu

Bir ihanetmiş gibi dokunacak
Yaşanmışlık yüreğine
Aldatılmak diyecekler maziye
Dört kutsal kitabı sığdırıp göğsüne
Merhamet dileyeceksin
Adına destanlar yazdığın kişiyi
Kalbinden silmek isteyeceksin

İnanmanın o ağır yükü
Bir yangın gibi düşecek kalbine
Dünyanın iğrenç bir yer olduğunu
Anlayacaksın
Şu üç günlük hana ne öğrenmek
Ne anlamak için geldim diyeceksin
O vakit kör ruhları
Mahçup vicdanlarıyla kapında göreceksin
Pişmanlıklarını bir dermanmış gibi
Uzatacaklar sana ; affedebilecek misin?

İhanetin panzehrini yaralarına sürebilecek misin
Ben süremem
Çünkü ellerimi kestiler
Onlara sevgi dağıtırken
Gözlerimi kör ettiler
Onları ararken

Ben affedemem
Ne zaman affetiysem
Bir daha öldürdüler
Artık yoruldum
Gömüldüğüm yalnızlığıma gidip gelmekten
Artık gömüldüğüm yerleri
Terk etmeyeceğim
Çünkü kimse mezarlara kurşun sıkmaz