Ignac Kunos Şiirleri - Şair Ignac Kunos

22 Ekim 1860 - 12 Ocak 1945
Ignac Kunos

Yine kaynadı co[ş]tu da(ğ) lar taşı
Akıttım gözümden kan ile yaşı
Alınca şişane seymenler başı

Bize meskyen oldu Urum-elleri
Arpalıktır bize kafadar selvi köyleri

Devamını Oku
Ignac Kunos

Yine sevdiceyim göynüne uydu
Cereme kesildi gözlerin eydi
Üç toptan mintanı gündeye geydi

Aldırdım elimden urumelliyi
Çifte benliyi

Devamını Oku
Ignac Kunos

Yine toparlandı dağın dumanı
Bir güzelin kaldı ahd-u-amanı
Şindi geldi sarılmanın zemanı

A(ğ) la kuzum a(ğ) la
Ben yandım a(ğ) la

Devamını Oku
Ignac Kunos

Yüce da(ğ) lar başın meskyen eyledim
Derdim çoktur halim kime söyleyim
Ey efendim ben bu dertten öleyim

Ko desinler dertli ölmüş görenler
Şükr eylesin müradına erenler

Devamını Oku
Ignac Kunos

Yük altında kaldı para kesesi
Aldı beni şu çocuğun tasası
Öpmek bilmez koçmak bilmez basası

Gel gidelim şu yokuştan aşağı
Beş yüzedir belindeki kuşağı

Devamını Oku
Ignac Kunos

Yüksek ka(h) velerde lambalar yanar
Her kulun başına deölet mi konar
Kişi sevdiyine böyle mi yanar

Kör olsun sürünsün haci Mustafa
Dün gece koynunda sürdüyüm sefa

Devamını Oku
Ignac Kunos

Yürük yaylasında bir yeşil çadır
Çadırın içinde bir civan yatır
Sıva da bacağını kalmasın hatır

Yürük yaylasında gün gelir geçer
Kızların yüzünü o(ğ) lanlar açar

Devamını Oku