Ignac Kunos Şiirleri - Şair Ignac Kunos

Gece gündüz intizarlan
Bir mürada ermedim
Çok güzeller sevdim amma
Bir vefasın görmedim

Oturmuş göbek taşına

Ya Ger Eli dedikleri bir gara dana
Çekti bıçağını uğradı meydana
Hiç cihana gelmedi de doğuran ana

Ya Manisa dedikleri güççük gasaba
Kesilen kelleler gelmez hesaba

Gördünüz mü o sıçanı
Raftan d[o]laba kaçanı
Elinde prasa koçanı
Vay sıçan kör sıçan
Bahçuvan oldu sıçan
İki gözü kör sıçan

Hamamın kapısı vuruldu
İçeriye meclis kuruldu

Hamamcı Fehmiye vuruldu
Fehmi hamamcıya vuruldu
Ayol ayol al beni

Havuz başında gülleri
Şakır öter bülbülleri
Yarım çıtır-pıtır dilleri

Aşkına yandığım geliyor
Sineme sardığım geliyor

Horozumu aşırdılar
Damdan dama kaçırdılar
Suyuna pilaf pişirdiler
Nerde benim çil horozum
Hanya
Gukkuru guk guk

İki turnam gelir allı karalı
Birisini şahin vurmuş yaralı
O yauruya sorun aslı nereli

İnme turnam inme sen bu pınara
Avcı tuzak kurmuş var yolun ara

İndim gittim Diyarbeyirin düzüne
Sürmeler çekilmiş ela gözüne
Uyusam uyansam baksam yüzüne

Söyle menem hane Şiraze gelsin
Gündüz bağa gece otağa gelsin

İndim gittim has bahçeye yol sandım
Ayağıma diken battı gül sandım
El o(ğ) lunu ben kendime yar sandım

Yavrum Halimem her yanı alaylı
Yalabık sevmesi beyim kolaylı

İndim yarin bahçesine yol sandım
El uzattım koncesine gül sandım
El kızını ben kendime yar sandım
Bir acayib kıza gönül verdim ben

Keten gömlek gül vücuda giyilmez