İfade aczi Şiiri - Adem Gürcan

Kelimelerim can çekişmede...
Ne zaman seni anlatmak istesem,
Lal olmuş bir geveze işkencesi çekiyorum.

Senden öncem, sen gel diye yaşandı sanki,
Senden sonram yok, sonsun sen, sonumsun, mutlu sonum.

Ne istediğimi bilmediğim isteğimsin,
İçimdeki kalabalıktan sığındığım yalnızlığımsın.

Ruhuma hitap eden ünlem işaretim,
Dugularımı açtığım iki noktam, aşkta eriştiğim son noktasın.

Hayatımın dizeğinde bana anlam katan ölçü anahtarım,
Duymak istediğim ses, sesime ahenk katan son notasın.

Seviyorum demeden sevildiğimi hissettiren,
Seviyorum demeden sevdiğimi hissedebilensin.

Sen kelime kelime gönlüme nakşettiğim,
Kelimelerle ifade edemediğimsin.

Sen hayata karşı gücüm, kuvvetim,
Kendi içimde acizliğim, zayıflığımsın.

Sen gelince sevinçten, gidince kederden,
Gözlerimden süzülen iki damla yaşsın.

Sen divane gibi sevilesi, divan aşkına layık güzide sevgili,
Sen sultanımsın tüm asaletinle gönlümün divanına serili.

Çırpındı yine kelimelerim anlatamdım bendeki seni
Şairlik ne yaman işmiş anladım sevince seni.

Sadece seni anlatmalı kelimeler gerisi bence fuzûlî,
Bencileyin şairi görseydi mahlas değiştirirdi Fuzûlî.