tebessümlerini
sel sularında yıkayıp
arındırmışsın yüzündeki gülücükleri
ay gibi parlıyor alnındaki o ışık
sen dostsun
gözlerinden
yine durgun denizleri görüyorum bakışlarında
denizler mi durgun
yoksa gözlerin mi dargın
sen gözlerinden görürken seni
deniz sende görüyor gözlerini
mısraların yükünü taşımıyor şiirler
basit hayatlarda anlamsızdır fikirler
içimdeki hüzünler mısralara sığmıyor
ağlamamın yerine mısralarım ağlıyor
mavi umutlar düşürdüm
karanlıklarına şehrin
geceme gün doğmadı daha
yaprakları ıslanmış
bir kitap gibiyim kaldırımlarda
ıslığım bir gecede unutuldu
ağlasan gözüne yaşlar dayanmaz
düğün günü edalı bir gelin gibi
yollar seni alır gider gurbete
dışarda bahar var içerde deprem
terkederler seni dostların bir bir
ağlasan gözüne yaşlar dayanmaz
ayrılık vaktidir şimdi
hoşçakal demeye dilim varmıyor
susuyorum
içime atıyorum acılarımı
yüzümde sahte bir gülümseme
yüreğimde fırtınalar kopuyor
toplandı kararlar hüküm verildi
bir ben kaldım şimdi suçlar içinde
ağlayan gözlerden yaşlar silindi
bir ben kaldım şimdi yaşlar içinde
sabahı bekleyen geceler güldü
gün gelir
acısı gözlerimde depreşir anıların
ve sızısı yüreğime işler acıların
gün gelir
tenha sözler sarfedilip
uçurtmalar uçururdum
çocuk olsam büyümesem
gökten yıldız kaçırırdım
çocuk olsam büyümesem
annem elimden tutardı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!