İdris Elibol Şiirleri - Şair İdris Elibol

Ve düşlerimizi bir makas gibi yırtan
Eminönü vapurunda kaldı herşey
Sanırım Nisan ayıydı
Hayallerimin en uzak gerçeğine yağan
Yağmurların ardından
Ben bir gökkuşağını kuyruğundan yakaladım

Ömrüm biterdi sen giderken doğan güneşte,
Varlığının akşamına sarılırdım!
Kalbimin kitabına kapak yapardım ismini,
Sen,
Ateşin İbrahimi,
Kör kuyularımın Yusufu,

Kiraz ağacına tırmanırken çıkardığım
Çorabım ve ayakkabım kadar
Yüreğimi ve aklımı
Senden gayrısına çıkardım geldim!

Ay gecesini aradı

İhtilal büyütmeye hazır bir gecenin
Sabahında çözülmüş kirpiklerim.
Hüzün kokan bir güldü annem
Taşıdığı yükü Eylül'e teslim etmesi bu yüzdendi.
Ayaklarına koyduğu yastıkta sallayarak uyuturdu.
Elleriyle başımı okşaması,

Bütün gece dinledim martıların sesini
Bizim şarkımızı söylerler mi diye
Sensiz olduğum için söylemediler
Belki gülmediğim için gün boyu
Ağlar dediler söylemediler,
Ben sensizken İstanbulda

Gazi Üniversitesinde bir hayal rıhtımında
Mahşeri işkencelerden süzülen
Acılar damlıyor hayat küreme
Oysa çıplak ayaklarımla
Denizini düşlerdim ütopya ülkesinin
Derin mahzenlerinde

Sen İstanbul musun?
Gözlerin martılı sabahların yolcusu
Avuçlarımdasın soğuk sabahlar gibi
Avuçlarımda çisildiyorsun
Günahlarımın bedeli diye çıktın karşıma
Nasıl olsa gelmez pencereme sabah,

III.
Ben Leyla' da O bende değil
O Mecnun'da ben Mecnun değil

Bir saçının teli
Omuzuma düştü diye Leyla

Şairler ağlamaz demiş bir usta
Oysa ağlamadık zamanım olmadı benim
Zaten ben şair olamam be usta
Gözyaşlarım şiir yazamaz ki
Ben şair olamam usta

I.

Düş ve gerçekler...
Sen Leyla'sın, Leyla sen değil,
Ben Mecnun'um, Mecnun ben değil