İçinizdeki İstanbul'a

(kadın istanbul gibidir; isteyeni çok fatihi tektir.)

İ stanbul diyarının surlarına dayandık
burada at koşturan 'eyyub sultan'ı andık
karınca misali şehrin kalbine tırmandık
yıpranmadık aylardır biz bu fethe inandık
saldık bağrımıza bir parça ateş ve yandık

S urlardan teker teker leşker-i küfran düştü
aşktan oklarımızla rakib-i iman düştü
sevenler istanbul'u bugün pek yaman düştü
âşıkların kalbinden mekan ve zaman düştü
siyahtan temizlendik beyazlara boyandık

T epelerden yol bulduk olmazları oldurduk
rakib namına ne geldiyse başını vurduk
sinedeki yaraya ateş ve köz doldurduk
yirmi yıllık bu başı bugün için korurduk
işte zamanı geldi belalara kapandık

 şığız inkar eder değiliz aşkımızı;
söyletmeyiz başkasına kendi şarkımızı
belalarla döndürdük bunca yıl çarkımızı
şehitlerin kanıyla doldurduk arkımızı
bir gazinin kolunda parıldar bir kalkandık

N edâmet defterinde yazılmadı adımız
işte bunun içindir duyulmaz feryadımız
aşk elinden lerzan olurken dil-i nâşâdımız
belde-i tayyibe ki olmuştur celladımız
bir ma'şukun eliyle parça parça doğrandık

B elde-i tayyibe'ye yüz bin canım fedâdır
canımız ezelden beri istanbul-sevdâdır
hayat onun uğruna verdiğimiz kavgâdır
lakin canımız cananımızdan hep cüdâdır
bezm-i elestte de biz hasretkeş-i canandık

U nutmak mümkün değil deryâ-yı istanbul'u
söküp atmak ne mümkün sevdâ-yı istanbul'u
bağrımıza basmışız cefâ-yı istanbul'u
belki bir gün süreriz sefâ-yı istanbul'u
bu ümit ile yüz bin cefalara dayandık

L âle mevsimidir ki açsın bağ ve bahçeler
bahçe içre birbirine çarpa muğbeçeler
aşıklar hep toplana aşk badesin içeler
görüp şems-i cananı canlarından geçeler
istanbul...istanbul...istanbul...ah sana kandık