İçine Ettiğim Dünya Şiiri - Bayram Çinkil

İçinden çıkamadım
İçine ettiğim dünyanın.
İçi içine girmiş her şey..
Gönül benim içimde,
Ben bunalım içinde.
Hep sorun her biçimde..
Yaşam bunun içinde.
Tüy kalmadı saçımda;
İçinden çıkarana aşk olsun!
Yaşarım ev içinde,
Tozarım bahçe içinde,
Gezerim şehir içinde,
Seyahat bunun içinde..
En son dünya içinde.
Sonunda kalakaldım
Çözümsüzlük içinde.
İçinden çıkarana aferin!
Şeytan diyor ters düz etsem..
Durmadan hep içimden.
İçinden çıkamadım
İçine ettiğim dünyanın.
Derdin çektim,
Tasasın aldım,
Hep yasını tutuyorum.
Belalara saldı bu başımı..
Bi mekan kaldım,
Çullarda yatıyorum.
İstedim..
Sadaka niyetine vermedi bir gün
Ne makam,
Ne mevki,
Ne ün..
Bu günü dünden berbat yaşıyorum;
Bazen dalıyorum
Bazen doluyorum;
Bazen de taşıyorum bilmeden.
İlla da
İlla da inadına yaşıyorum,
İnadına gülmeden.
Aşk attı beni buralara;
İki kişi getirdi gelirken..
Dört kolluyla gideceğim,
Nasip olursa giderken..
İçinden çıkamadım
İçine ettiğimin;
Yamandır,
Ben yamanım diyenden..
Zalimdir,
Ben zalimim diyenden..
Gaddardır,
Gaddarı bilmeyenden..
Kapalı tas içinde sunar ikramını;
Ya bal şerbetidir içtiğin
Ya zehirlerden bir zehir..
En zehirinden
İçip-içip kendinden geçtiğin..
Yoktur başka ikramı;
Girdik kapısından
Bir kerre içeri.
Oturduk sofrasına da hem.
İçeceğiz son damlasına kadar,
İçeceğiz mecburen.
Ya onun dediği olur,
Ya senin istemediğin.
İçinden çıkamadım
İçine ettiğim dünyanın;
Çıkarana aşk olsun