Beyaz rüyalarının sis perdesini aralayarak bak kendine.
Sokaklarında kaybolduğun şehir kucak açarmı sana?
İçinden geçen masalı anlat;
Gece uyusun senin uykunda.
Çocukluğunun sıcak nefesi eser uykularında,
Sen uyuyamazsın.
İçine sızan korkunun sahibi kim?
Bu küçük elleri kim verdi sana?
Ağlamamayı kim öğretti?
Ben göz yaşlarını gördüğüm gece:
İşte insan;
Dipdiri ve güçlü ve ağlıyor
Özlüyor ve kırgın bana.
İşte insan gibi insan karşımda duruyor,
İnsanlık yapıyor.
Kayıt Tarihi : 20.8.2001 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!