İçimden Gelmez Şiiri - Ömer Ali Tortum

Terketmekten daha zor, kalıp savaşlar vermek,

Olmayan bir düşman la, dilde tahta kılıçla.

Bir deli sopasıyla, fırlatıp hedef vurmak;

Kürdan dişimde mızrak; ölmek içimden gelmez.

Kanlar boşanıyorsa da, damağımdan, dilimden,

Isırmışsam dilimi, birşey gelmez elimden.

Sesler çığlıkatsa da ayrı ayrı telimden,

Ağlamak bir yazgıysa, gülmek içimden gelmez.

Yorgunluğum kendime, başkası şikayetçi,

Güvercin avlar durur, her gün kötü niyetçi.

Elime tutuşturulmuş falımsa, zehir içi;

Kaderim bir muamma, bilmek içimden gelmez.

Gençliğim eğitimsiz bir orduydu, dağılmış.

Ömrmün üçte beşi, gözyaşımla boğulmuş.

Yaşanmamıış günlerin de ızdırabı varmış;

Alınyazım kara tahta, silmek içimden gelmez.

Giderim uzaklara, kimsenin bilmediği,

Canlının doğmadığı, cesedin ölmediği.

Izdırap çekenlerin bile aman dediği,

Bir dünyaya ev kurdum, gelmek içimden gelmez.