Bir kelebeğin kanadından gördüm
Yaşamın diğer yüzünü
Öylesine ince ve narindi ki
Kanadı kelebeğin
Mavi bakmayı sevmişimdir hep
Nasıl diyeceksiniz
Sevgiye dair her şeyin bir tadı ve kokusu olduğuna inanıyorum
Hani unutmuşuz dediğimiz şarkılar vardır ya
Duyunca mutlandığımız ve bizi dinlediğimiz ilk güne götüren
O an yerine hiçbir şey koyamadığımız anın tadı
Tadın yüreğimizde bıraktığı özlem kokulu büyüsü vardır ya
Hasretliğini çeker
Derin bir nefes çekip duyumsarız o günleri
O günlerde kalmış sararan fotoğrafları çıkarıp albümden
Sıkı sıkı bastırırız göğsümüzün üstünde
Geçmişe duyulan özlemdir aslında
Burnumuza gelen o koku ve tat
Bir kelebeğin kanadının diğer yüzü
Neler de hissettiriyor demeyin
İnanın bana içimden geçenlerin çoğunu yazıya bile dökemiyorum
Biraz makineleştiğimizi düşünüyorum
Bir araya gelince sadece yapacaklarımızla ilgili konuşuyoruz
Ve bitiyor
Kalıplarımız belli oynuyoruz
Sonra herkes kendi makineleşmiş düzeninin içinde
Bir tat bir koku derken
Bir de makineleşme nerden çıktı diyebilirsiniz
Şöyle bir bakın çevrenize
Yüzler mutlu değil
Hayat dediğin nedir ki ifadesiyle yaşıyoruz sanki
Oysa hayatı hayat yapan bizleriz
Bizler olmazsak hayat ta olmaz
Birileri hayata dahil olurken bizler geçiyoruz
Aslında ne kadar özeliz
Ne yazık ki bunu bile göremez olmuşuz
Bir koşuşturmadır ki sormayın
Teknoloji geliştikçe değer yargılarımızda değişmiş
Sadece “ben”olmuşuz
İşte bu yüzden özlem duyuyorum
Tadına doyum olmaz buram buram mutluluk kokan yüzlere
Neredeyse karşımızda kendimizi görsek
“aman şimdi nerden çıktım”diyeceğiz
Bunu yapıyoruz gerçekten de
Tanıdık birilerini görünce görmezden geldiğimiz olmuyor mu
Oysa bir tebessüm ya da bir merhaba
Bizlerden çok şey götürmez
Aksine kazandırmaz mı
Bizi biz yapan özelliklerden biri
BİZ olabilmektir
Mavi bakmayı sevebilmek
Evet
Ben biraz 'ben 'olsam da seviyorum yaşamı ve yaşamayı
Biliyorum ki ölüm gri kokar
Ve her an yanımızda kol gezer
Bu nedenle diyorum ki
Yitirdiğimizi sandığımız her özlemi duyumsayalım
Bakın mutluluk o zaman nasıl da güzel kokacak
Ne kadar makineleşsek te…
Kayıt Tarihi : 2.6.2009 14:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Perizat Yönet](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/02/icimden-gecen-kendimle-soylesi.jpg)
beni asmaya götürüyorlar
ve ben de gri ölüme giderken
insanlara mavi bakıp, pembe
gülücüklerle merhaba diyorum.
gri bile olmayan hatta kapkara
bir ölüm. Bir de yoluma halılar
seriliyor, sehpa çiçeklerle süs-
leniyor. Beni seyredin hiç telaş
yok ve pespembe gülüyorum.
NE GÜZEL, İŞTE MUTLULUK.
Sizin gibi olmayı isterdim.
TEBRİKLER VE TAKDİRLER.
Bedri Tahir Adaklı
Ben biraz 'ben 'olsam da seviyorum yaşamı ve yaşamayı
Biliyorum ki ölüm gri kokar
Ve her an yanımızda kol gezer
Bu nedenle diyorum ki
Yitirdiğimizi sandığımız her özlemi duyumsayalım
Bakın mutluluk o zaman nasıl da güzel kokacak
Ne kadar makineleşsek te… '
....
Hayatla ilgili güzel bir analiz
Hayatı ve insanları sevmek mutlu eder insanı...
Tebrik ve selamlar
TÜM YORUMLAR (13)