İçimdeki Plastik Çocuk Şiiri - Ömer Kara ...

Gelinlik içinde bir kan.
Bir zaman çıngıraklı çoçuk,
Diş bilemiş...
Dikenli elleri güller sarılası belinde,
Anlaşılmayana kaçar gibi adam.

Bir adam
Bir gün
Kıta kadar uzak mısra kadar çaresiz anlatmaya..
Bir çocuk
Bir adam gibi elleri
Bir dalıp boğulur duvar.

Çerçevesi düş'muş bir resim tarihten sallanan.
Kurduğum kur yapılı kül bir sakal
Anlayamadıkları kalem harp ordusunda subay traşlı...

Bir gün öleceğim
Mezar taşıyla zamanı süslemiş bedenimi saklayan hücrede.

Yazmayı tercih
Bataklık.
Anlatması
İçimdeki plastik çocuğu pataklar sinirle.
Bir yol üstü geçerken hayatın,
Bırak arka cebime gizlediğim saçınla.

Parantez açıp
(Kırmızı aşklıklı kız anlayacakmı?)
Kapatıp parentezi şiirimin arasında

Hamile harfler,
Gebe şiirler,
Yetenek altı saklı
acıları yağmalı kentinde...
Hem bizim orda
Orda diyorum-burda değilim-
Laftan anlamaz bıyıklılar.
Keskin uçlarıyla levent edasıyla
Zındık fikire bulanırlar.
Ben tapınanlara kötü sözlü baltalıyım!

Zor durumda kaosa eğilimliyim.
Yemin içilecek birşey olsa yüzün
Sinusu kosinusu bile ezberimde!
El altı ayak ustu çalıştığım yürek işçiliğinde...

Ben oğluma büyük bir miras bırakacağım.
Gam yüklü bileğimle birlikte,
Bukemediği yüreğe saydıracak oda.
Oda babası gibi,
Agır duvarlar,
Telleri duvarlı,
kahvaltı ve -ögleye bilinmez-
emek yemez olsun...

Sakalımdan utanırımda sözüm dinlenmesin diye onada layık olamamışım.
Es kaza çarpıp bir ağaca
Ağaç zerdali tabi.
Tabi birşeylerin resmini yapmak...
Anlarsın belki.
Çok kırıklı senin olmayan bilek tarafı
Kemirgen
Ruhumda biraz...