Sen dışımda bir kişiyken,
İçime aldım
Ve yaşadım yaşanacakları...
Kafandakilerin şablonunda erittin onca gerçekleri.
Tercihlerindi itekleyen, seni öteleyen...
Ve nihayet dışıma çıkmayı becerdin
Ve dışımdasın...
Oradan seyrediyorsun şimdi beni...
Bundandır özlenmişliklerim.
İnsan içindekini özler mi hiç...
Dışımdasın...
Ve hava gibi !
Su gibi !
Nefes gibi...
Bazen kafes gibi;
Pır pır uçasım gelir içimden,
Ve kafesinden.
Ama nafile...
Çaresizliğim de bu işte.
Kafes alışkanlığım bile bile...
10.06.2022 Cennetmahallesi
Evrim EvrenselKayıt Tarihi : 10.6.2022 10:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!