bebektim,
mum ışığı kadar titrek.
bebekti,
mum ışığı kadar narin.
delikanlı oldum,
bir o yana
bir bu yana
sallanan sandal gibi
sarhoş.
gün boyu
kara bataklara arkadaş.
delikanlıydı,
rüzgarların şişirdiği
yelkenler gibi
başıboş.
yaşlandım,
sığamadım sandallara.
o,
gerisinde hep aynı rüzgarlar
yelken açtı uzaklara..
bir türlü
benimle beraber yaşlanmadı
içimdeki ben.
bazen
o haklı çıktı
bazen de ben...
Kayıt Tarihi : 19.11.2015 21:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Deüirmendere 19 kasım 2015
![Nevzat Özkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/11/19/icimdeki-ben-42.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!