İçimdeki Ben Şiiri - Aynur Meydan

Hayatta herşeyle ve herkesle başettim ben,
Defalarca sınandım Tanrı tarafından,
Defalarca yeniden başladım geçmişimi silip bir silgiyle,
Sadece ve sadece içimdeki benle başedemedim.

Kimi zaman korktum hırslarından,
Kimi zaman acıdım yalnzılığına,
Başını okşayan,nasılsın diye soranı olmayışına,
İçten içten burulan,
Kimi zaman herkesten sakladığı gözyaşlarını,
Çözemedim içimdeki benin.

Bazen etrafında deli kalabalık isteyişini,
Dünyayla barışıkken,
Bir anda değişen ve tek başınalık istediği ruh halini,
Sevdiklerini bir bir kaybederken,asla inancını yitirmeyişini
Sahip olduklarını alırken kader elinden,
Kapanırken kapılar, pencereler yüzüne bir bir,
Yeni kapılar açıldığına inanan,yenilmeyen,
Birazcık hüzünlense de sıyrılıp kederlerden,
Yarına daima gülen yüzünü çok sevdim ben içimdeki benin.

Herkese,tüm ihanet edenlere,
Tüm iki yüzlülere,
Tüm dost gibi görünüp ince hesaplar yapanlara,
İnadına pes etmeyen,
Hatta zor anlarında unutup tüm yaşadıklarını,
Elini uzatan,can olan,dost olmayı başaran,
Asla kin tutmayan,
İçimdeki ben benim tek arkadaşım.
Tek dostum.

O benim gerçek halimi bilen,
Sırlarımı bilen zaman zaman gülüp geçsede,
Çocuksu küskünlüklerimi,
Kırgınlıklarımı,
Ama herşeye rağmen hayata tutunmamı bilen,
Aynuru benden iyi tanıyan,
O benim gönül,kalp yüzüm,
O benim gizli sevdam,
O benim olmazsa olmazım.
İçimdeki ben,
Kalk gidelim.
Bugün de uyku saati,
Uzanalım yatağımıza sarılıp yorganımıza,
Kapatalım huzurla gözlerimizi
Yarına güvenle,umutla uyanacağımıza bilerek,
Tutalım sağ elimizle,sol elimizi.