İçimde kaldığın yer Şiiri - Muhammed Yağmur

Bir boşluk var içimde, hep sana ait
Kimse dolduramadı, kimse yaklaşamadı
Ne zaman adını ansam içim titriyor
Kalbim bile biliyor, orası senin alanın

Sustukça büyüyor adın içimde
Konuşsam, harflerin eksik
Çünkü sen, sözcükleri aşıyorsun
Kalbimde yankılanan bir dua gibisin

Ben sana gelirken taşıdım yıkıntılarımı
Sırtımda yılların yorgunluğu vardı
Ama sen gülümseyince
Bir anda hafifledi bütün ağırlıklar

Sana alışmak, kendime yeniden kavuşmak gibi
Seninle konuşmak, sessizliğe can vermek
Senin varlığınsa…
Tükenmişliğin ortasında yeni bir başlangıç demek

İçimde kaldığın yeri kimse bilmez
Orası sessiz bir bahar, ılık bir esinti
Ben artık senden öncesini anımsamıyorum
Çünkü seninle yeniden yazıldı hayatın kimliği.