Ölümle akran olmaktan korkuyorum
Epey kirli hissediyorum,kendimi
İçim acıyor
Acın,acım oluyor
Ve böyle zamanlarda sığmıyorum,bu şehre
Şehir mi küçüldü?
Ben mi büyüdüm?
Tutunmaya çalışınca hayata,
Herhangi bir kenarından,
Beni bulup bulup bırakma...
İçim ufalanıyor..
İçim acıyor..
Acın acım oluyor...
Kayıt Tarihi : 3.8.2004 21:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!