İçi boş zaman Şiiri - Orhan Özçelik

Bir yanılgıya düşülür bazen,
Ve önünde bir bedel,biraz ağır.
Daha sonrasında hayıflanmalar inceden,
Ne böyle bir hata,ne de bedel ödemek.
Dersin bırak dursun olduğu yerde,
Yürek dediğin,gönül dediğin.
Adın geçmiyorsa hiç bir değerde,
Neyine gerek senin sevgi vaya aşk bildiğin.

Başından yapılıyor yanlışlar,
Sonrasında zorluğu dayanılmaz oluyor.
Dayanılmıyor acı çekiliyor,
Bedenden can gidiyor.

Eski masallara uyarlanmış aşk yok,
Gün başka saatleri gösteriyor.
Yürekler artık sevgi için atmıyor,
Zamanda sevda olayına doğru bakış yok.
Yani gözlerimin içine bakmıyor kimse,
Ellerimin heyecanı kimseyi ilgilendirmiyor.
Yüreğim içindeki fırtınayı duyuramıyor,
Her nabız atışım boşa gidiyor.

Her şey boşa gidiyor,
Zaman ve zamanın içinde geçen yaşantı.
Anlamsız ve değersiz zaman kaybı oluyor,
Sadece tesadüfen yaşanıyor.
İçini dolduramıyoruz zamanın,
Doyasıya zevkini alamıyoruz dünyanın.
Çoğu yerde zoraki bir kaç nefes alınan,
Sadece hayat devam ediyor mantığından.

Hata diye adlandırırız hep,
Değil aslında,günümüz dünyasında bir tarz.
Bizden uzakta olan,bilmediğimiz zamandan,
Ayak uydurmanın çok zor olduğu yaşantıdan.
Doğruluk güzellik ve saflığın kaybolduğu bu zaman.
Yok bu yaşam tarzında baharlar kırlar,
Çiçekler böcekler bilmem daha neler.
Sadece günü yaşamak var.