İçi Boş Sensizliğimin Şiiri - Özlem Erden

İçi boş sensizliğimin, çaresizliğimin
Adımlarının bıraktığı izleri sürmekte gözlerim ama
Hiçbiri sana varmıyor, seni bana getirmiyor...
sözlerim iç içe giriyor, hangi harf boğazıma takılmadan geçecek bunun peşindeyim, en yumuşak harfte yine de sızlıyor tüm tenim, bedenim, titriyor ellerim...
gittikçe nasır bağlıyor yüreğim, öylesine zor, öylesine hırçın, öylesine boş
içine düşmüşüm sensizliğinin, çırpındıkça küçülüyorum, boşluğunda yankılanıyor her bir yerim...
zamanlara takılmıyorum, yeri geliyor bir de ben çelme takıyorum
ne zaman ki gözlerim sana değince, ne zaman ki her yeri sen görünce, içimi saran efkarla soluksuz yürüyorum yüreğim ıslana ıslana
sen sarıyor her yanımı, üşüme geliyor içime birden, ellerim benden uzak, öylece boşlukta, sensizliğe sarılmışım ıslandıkça
öylesine ıslak, öylesine yorgun öylesine tutsak...
bir anda beliriyorsun, yokluğun sonsuzluk gibi
perdeliyor yüreğimi, hiç bitmeyecekmiş gibi, hiç dinmeyecekmiş gibi
bıraktığın yerde ben sessizim, bıraktığın gibi
gittiğin günden beri içi boş sensizliğimin