İç dünyadan sesler Şiiri - Şefik Akboğa

İçindedir insanın eğer varsa cevheri
Pırlanta takmakla artmaz kimsenin değeri

İşlersen gönlüne ilmek ilmek kederi
Değişmek için bazen değiştirmek gerek kaderi

Sebep yok, sebep çok gelgitlerim var sadece
Bir tükenişe doğru yürüyoruz sessizce

İçimde herkes var ev sahibi ve birtek ben yokum
Kendimi kendimde kaybettirdiler yok oldum

Canımı sıkan dertler bile benim derdim değil
İçimde kime rastlasam bir yabancı ben değil

Zapt edilmiş bir kale gibiyim her hücrem kuşatılmış
Kaleyi teslim almak istiyorlar beni benden ederek

İnsan nereye gidebilir kendini bulamayınca
Kimi götürebilir yanında bulamamışken giderek

Herşey vermekle başlamış farkına geç vardım
İş işten geçince ne yazık geç anladım

Hak etmeyene açarsa insan gönlünü
Kendi elleriyle çürütürmüş ömrünü

Düşmez olaydım dersin bu derde bu kedere
Her gün yeniden başlar düşe kalka bin kere

Bilemiyorum nereye varacak bu işin sonu nerede bitecek
Ne tahammül kaldı bende ne dermanım var sabredecek