Ibrahimin ve Ailesi Şiiri - Menevşe Sümen

Günlerden çarşambaydı busabah güzel bir günü dışarda geçirme
istedim giyinip çıktım biraz yörüyüş yapayım diye yörüdüm yorulmuştum
dışarıdakı banklarda ayrı ayrı her birinde oturanlar vardı gittim oturmaya
oturmaya hazırlanırken orada bir çift gözle karşılaştım çok sıkılgan ve
üzgün hali var her halinden belliydi yanına giderek selam dedim aleyküm
selam dedi oturdum yanına konuşma olsun diye ortaya bir lafattım
Adını sordum adım ibrahim dedi ve sustu canınmı sıkkınmı öyle sayılır
diye cevap verdi kafasını önüne eyerek sustu bekledim konuşma yoktu
Konuşma olsundiye ortaya ordan burdan laf yaptım böylece suskun böylece sürdü konuşma yok
Yavaşca anlatmaya başladı ara ara anlattı kafasını kaldırdı biraz rahatladı
Üzmek istemedim diye hayırinsan insanın acısını ferahlatır şöyle bir baktım
Yüzüne İbrahimin tertemiz yüreğe sahip hani derlerki sevgi neimiş matti durumun iyiy se
Bu İbrahim fakirmiş amma göğsünü gere gere evine olan sevgisini körlememiş
Fakir İbrahim bayar tarafından gelmiş Gelsenckirhene çocuklarıyla iş bulup çalışacak
Çocuklarını besleyecek orada çalışdığı mevsimlik işi patates ve çilek tarlalarında
Çalışırmış iki çocuk babası iş bulup çalışacak üzüntüsü bu ölümden başka her şeye
Çare var yaşıyorsak yüreğinde sevgi var parayla sevgi tartılmaz İbrahim in hafifden
Yüzü gülümsedi neydi bunu güldüren gördüğü bir kelebeğin uçması ordan oraya
Konup kalkması sevindirdi gerçekten sevginin olmadığı yerde paranın değeri varmı?
Matti yönden yoksul amma sevgi dolu bir yğreğe sahip bu genç İbrahimi isteği üç
Çocuğunu beslemek iş bulup çalışmak için gelmiş hayli bir zaman sonra gine karşılaştık
Okunuyordu yüzünden mutluluğu Ailece mutlular işe girmiş aylığını alınca çocuklarını
Bağrına basarak Muratla Barışın elinden tutup pazara giderler alış verişlerini yaparlar
Ve dönerler hanımı onları karşılar çocuklar annesinin boynuna sarılırlar ayağındaki
Ayakkabılarını annesine göstererek boynuna sarılıp sevinçlerini paylaşırlar İbrahim.de
Elindeki simiti birini hanımına uzattır oparlak gözlerin içi gülüyor demekki ilimle gelen
Sevgiye paranın gücü yetmez bu zorlukları İbrahim sevgisiyle yenmiş
İbrahim İsmini koyarak bu öykü.yü yazdım
Menevşe Sümen