İbrahim Yuka Şiirleri - Şair İbrahim Yuka

Bir gün gelirde benim olursan
kucak açıpta canım diye sarılırsan
her akşam pancerende yollarımı gözlersen
işte o an hasretin diner yüreğimde.

mutlu bir yuva, sımsıcak bir oda hayalimde

Kayıp şehrin çocukları
Yüreklerde acı dinmiyor.
siren seslerinde,
ölüm pusularında,
misket bombalarında,
Kap karanlık gecelerinde

Kimi der ki kadın;
Uzun kış gecelerinde,
Serip bir döşek gibi
Yatmak içindir.
Kimi der ki kadın;
Yeşil bir harman yerinde,

Her şey çok güzel olacak.
Güneş sıcacık yüzüyle gülecek.
Dağlarda tepelerde karlar eriyip.
dereler coşacak,deryalara akacak.
mas mavi gökyüzü ferahlık verecek.

Ay sana benzerdi,sen ise güneşe.
Gördüğüm gün ve işte o anda!
Sanki yüreğim düşmüşdü bir ateşe.
Varlığınla yorgun yüreğime olmuştun neşe
Yokluğunda; çaresizliğimle kaldım baş başa.
Sen sar istedim tüm bedenimi ama yoktun.

Gözlerinde yaş olsam, ağlarmısın.
Yüreğinde aşk olsam, yanarmısın.
Yar ben senin önünde yol olsam,
Arkana bakmadan çiğneyip geçermisin.

Saçlarına taç olsam, takarmısın.

Seni aradım bu şehirde,bütün bir gece
ağladım kaldırım taşlarına oturdum çocukca
doldu gözlerim bir tanem,meyhaneci şarkımızı çalınca,
seni aradım,seni sordum sokak lambalarına delice.

Anılarımıza ağladı döktü yapraklarını ağaçlar sen gidince.

Sensizdim.akşamın yaklaştığı saatlerde.
kahrolursun görme ağladığımı,
Yanlızlığınla ısıtıyorum yüreğimi.
Sensizliği sarıyorum her gece,
Hayalin canlanıyor gözlerimde.
Kurduğum düşler şafakla birlikte

Güz Baharı

çıldırmıştı güz.
eylül esiyordu yapraklar.
ben,
tarihin misafiriydim.

Gül goncasında su damlası misali
tutunmak kayıpta düşmemek için
hazan olmuş yaprak misali
poyraza direnip sürüklenmemek için
oku be kardeşim yunus misali