İbrahim Yuka Şiirleri - Şair İbrahim Yuka

Bir umuttu yalnızlık, bir şeyleri paylaşamamaktı belki,gözler dalıp giderken, yaralı bir serçeye ağlayan bir buluttu belkide,belki belkilerle dolu bir hayattı bu....Ben Sensizdim..! akşamın yaklaştığı saatlerde. kahrolursun görme ağladığımı. Başlayan düşü şafakla birlikte dağıtır ansızın her gün batımı..Her deniz bir martı,Bir gece yarısı titreyerek uyanırsan bil ki resmini öptüğüm andır, bir gün sebepsiz yaşlar süzülürse o güzel gözlerinden bil ki yokluğundan öldüğüm gündür...her rüya bir uyku,her nota bir şarkı,her mezar bir ölü,her ağaç bir kök bulur da ben başka bir sen bulamam.Güller anlatsın sana olan sevgimi. Güller anlatsın yalnızlığımı, çaresizliğimi,yavaş yavaş eriyen yüreğimi güller anlatsın.Ben anlatamadım Okşayıp saçını seni sevmeden, bir gün olsun mutluluğa ermeden, göçersem dünyadan seni son bir defa görmeden, çiçek koyma mezarıma gel yeter, dua etme başucumda dur yeter.Buruk hasret dolu geceleri öldüreceğim bir gün,bu ayrılık şarkılarını kurşuna düzeceğim.Seni benden ayırdığı için kaderimi mahkemeye vereceğim.Gece bir başka giyer siyahını, yıldızlar daha bir sönük olur, yakamozlar başka çizer denize kendini ve hayat daha bir kahpe oynar oyununu sen yanımda yoksan eğer!
Sen yoksun, bense yalnız Şimşek çakıyor gökyüzünde Az sonra yağmur yağacak Her yer karanlık, sokak lambaları da olmasa Dünyanın yok olduğunu sanacağım. Bir sevgilim var uzakta Yüzünü göremediğim, sesini duyamadığım Bir sevgilim var uzakta Elini tutamadığım, saçına dokunamadığım Ama gün gelir sevgilim bana dünden yakın olur. Sonsuzluk koyuyorum adını sensiz günlerin, senli günlerle takas ediyorum. Yokluğun diye bir şey yok bende, ben seni sonsuzluk kadar çok ama çok seviyorum.Mehtap sularda gümüşten bir iz bırakırken, gökte yıldızlar parlıyordu. Yalnız kaldığım günler ve geceler, kalbim her yerde seni arıyordu.Yağmur vuruyorsa pencerene anla ki o zaman ben ağlıyorum. Yağmur pencerene vururken, benim gözyaşlarım da kalbime vuruyor; Tıpkı yağmur gibi. Ve o gece gökyüzü yıldızlarla doluydu, ben hep seni düşünürken. Hüzün yıldızları koydum adlarını, seni hatırlatıyorlar diye. Aynı onlar gibi sende benden çok uzaklardasın göz kırpardın uzaklardan sessizce. Bense hep seni bekledim, kırık kalbim, yaşlı gözlerimle.

VE ŞİMDİ İSE.......

Ben gülmeyi çocukluğumda,

Bir hüzün bir dert yumağı
acı dolu kor gibi yüreği
dudağında sigarası
nasırlı ellerinde tespihi
bir ezgi vardı dilinde
her zaman bu anamın acısı

Her haram mey gibi
koksa idi
kimin mest olduğu
belli olurdu
o zaman

Ağlama be küçük kirli çocuk
anan ırgat baban ırgat
sende ırgat doğdun be çocuk
ağaya beye ezilmeye geldin
büyüde gör be çocuk ağlama boşuna
beyler patronlar bakmaz

Tut ellerimi ne olur terk etme,
kaybolmak istemiyorum,
acılar denizinde.
Seni doyasına sevmek istiyorum.
Delicesine dalmak istiyorum,
gözlerinin derinliklerine.

Ne yaptım ben sana...!
Acılarla vurdun hep.
alıp götürdün benden.
Yüreğimi yara yara,
Önce Anamı,
Sonra Babamı,

Yangın Yangın bakışların
Saçların rüzgar rüzgar
Savur alevini yansın
Gözlerime konan turnalar

Sen hiç mi bahar görmedin

Yorgundu bu şehir
caddeleri,kaldırım taşları,
sokak lambaları bile
Parklarındaki akasyaları.
Yana düşmüştü dalları.
Bedenim in yorgun,

Sahralarda kum taneleri
deryalarda su damlacıkları
gökyüzünde yıldızlar içinde
bir tek sen vardın
arkadaş.
gözüme ilişen,

Gönülden gönüle bir yol gider
Kimine hasret düşer,kimine vuslat.
Ömür dediğimiz bu yolda
Yüreğinin götürdüğü her yerde.
Kimine sıla düşer,kimine gurbet.
i.yuka