İbrahim Tetik Şiirleri - Şair İbrahim Tetik

Bu dünya hepimiz'in,yaşamak için,
Yeter ki,sahip olalım,
Heryer yaratıcıyı,haykırıyor evren'in,
İman gözlüğüy'le,bir bakalım.....

Zerre'den,güneş'e herşey birer memur,

Hesap günü var,
Ne varsa? ,dökülecek o zaman,
İnsan o gün,bir kurtarıcı arar,
Ameli de yoksa,olur hali pek yaman.....

Görmez kimse,birbirini o gün,

İsmin zikredildiği an,
Bir ürperti giriyor içime,
Akıyor yaş'lar sel gibi,göz pınarlarım'dan,
Sımsıcak his'ler,sarıveriyor tüm bedenimi,
Umutsuz'luk gayri,uzak oluyor ben'den,
Umut'lar ise,dal,budak kırılıyor gönül bahçem'de,

Hani nerede? ,Altın taht'lar,
Hani nerede? ,İhtişamlı kaftan'lar,
Hani nerede? ,verilen buyruklar,
Hani şimdi nerede? ,Dünya'yı mesken tutanlar.....

Hani nerede? ,Ağa'lar,paşa'lar,

Bugün ben,beni bilmiyorum,
Bugün ben,benim'le değilim,
Bugün ben,eski beni arıyorum,
Bugün ben,eski beni çok arıyorum.....

Bugün ben,hayalhanem ile beraberim,

En geniş hayallerle,
En derin hislerle,
En içten sevgilerle,
En tatlı sözlerle,
Sevecan bakışlı gözlerle,
Cana yakın dostluklarla,

Tebessümü etme yüzünden eksik,
Olsa da zorâki,
Yaşat içinde baharı,karakışlara inat,
Her mevsim vereceksin meyve inan ki.....

Dört mevsim birgünde,

Hayalim'le ulaştım mazi'ye,
Didik,didik,didikledim,
Olmuş,olabilecek tüm olumsuz'lukları,
Beri taraf ettim,istikbal safına,
Ömür törpüsü yaşantım,
Hayat bulur,

Herbir insan,
Aday mükemmelliğe,
Dahası;
keşfedilmemiş nice istidat,
Kabiliyetler saklıdır onda....
Daha jiletinleri açılmamış,

Dünkü gün'den,ileri olmak bugün,
Belkide yaşamak adına songün,
Geri dönüşü olmayacak,son söz'ün,
Nefes dahi almak,vermek ne mümkün.....

Kulak ver vicdanı'na,dinle sen bir o'nu,